(GRYFICE) Cukrownia w latach 50. miała swoje plantacje w województwach szczecińskim i koszalińskim. Cukrownia Gryfice od czasów przejęcia przez władze polskie produkowała tylko cukier surowy. Cukier ten do dalszej przeróbki wysyłano do Szczecina, do tamtejszej cukrowni.
Dla pracowników sezonowych , którzy przyjeżdżali z innych województw do pracy w czasie kampanii, cukrownia w 1952 r. wybudowała parterowy, murowany hotel robotniczy dla około 100 pracowników. Hotel wyposażono w świetlice, umywalnie i urządzenia sanitarne. W 1954 r. wybudowano drugi hotel, również parterowy, murowany, mogący pomieścić około 140 pracowników. W 1959 r. cukrownia oddała do użytku budynek mieszkalny dwu-piętrowy, posiadający dwanaście mieszkań, dla kadry kierowniczej i stałych pracowników.
W latach 1967-1990 Cukrownia Gryfice należy do przedsiębiorstwa zorganizowanego o nazwie Przedsiębiorstwo Państwowe „Cukrownia Szczecin”. W wyniku zmian w strukturze organizacyjnej Cukrownia Gryfice została zakładem bez osobowości prawnej. Od 1 kwietnia 1990 r. rozpoczęła działalność jako samodzielne przedsiębiorstwo. Była pierwszym zakładem produkcyjnym w gminie, który po zapoczątkowanych w roku 1989 zmianach struktur państwa przekształcił się z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną. 30.09.1995 r. wpisany została do rejestru handlowego pod nazwą „Cukrownia Gryfice Spółka Akcyjna”. W październiku 1996 roku Cukrownia Gryficka S.A. wniosła 51% akcji do Poznańsko-Pomorskiej Spółki Cukrowej w Poznaniu . Mimo prawidłowej gospodarki i dobrego stanu budynków, maszyn i urządzeń, od roku 2007 wstrzymano tu produkcję. Po zakończeniu kampanii produkcyjnej 2006/2007 zgodnie z planem strategicznym koncern KSC Polski Cukier S.A. w Toruniu wyłączył z produkcji cukru Oddział Cukrownia Gryfice.
Dnia 12.12.2006 r. „Głos Szczeciński” donosił, że to, o czym nieoficjalnie mówiono od dawna, stało się faktem: cukrownia w Gryficach zostanie zamknięta.
Cukrownia w Gryficach posiadała niezaprzeczalnie zasługi w sferze działalności pozaprodukcyjnej na rzecz swoich pracowników i ich rodzin, jak również miasta, w którym funkcjonowała. Równolegle z troską o swoich pracowników pomagała ludności miasta w porządkowaniu ulic, skwerów, uczestniczyła w pracach związanych z regulacją koryta rzeki Regi. Za zasługi w rozwój miasta i gminy Cukrownia Gryfice w roku 1979 wpisana została do „Księgi zasłużonej dla ziemi gryfickiej”. Od samych początków świadczyła dobrowolną pomoc rozmaitym instytucjom i organizacjom społecznym w mieście i powiecie. Przez wiele lat była zakładem opiekuńczym dla Szkoły Podstawowej Nr 1 i późniejszego Gimnazjum Nr 1. Wspierała materialnie i organizacyjnie życie sportowe miasta. Cukrownia wielokrotnie sponsorowała szpital zakupem niezbędnych urządzeń do ratowania życia ludzkiego. Ze środków finansowych Cukrowni wybudowano korty tenisowe przy ulicy Marszałka Piłsudskiego.
Do najbardziej znanych ludzi Cukrowni Gryfice możemy zaliczyć m.in. jej dyrektorów w osobach: Adam Kremky, Czesław Sobieszak, Wacław Gostański, Stefan Braszak, Stanisław Iwan, Jerzy Opieka. Nie sposób wymienić wszystkie osoby, które przyczyniły się do rozwoju zakładu lub byli jego pracownikami. Działania Cukrowni Gryfice na trwałe zapisały się w powojennej historii miasta i gminy.
Katarzyna Gasperowicz - absolwentka Gimnazjum nr 1 w Gryficach
